Jake Bugg is de godenzoon van de rock van onze tijd die, als we de DJ`s van de radio mogen geloven de belofte is voor de komende jaren. Ik moet zeggen, de singles liegen er niet om. Up tempo nummers die doen denken aan bijvoorbeeld the Arctic Monkeys. Groot fan van the Arctic heb ik Jake Bugg`s debuut album ‘Jake Bugg’ vorig jaar snel aangeschaft. ‘Ligtning Bolt’, ‘Taste It’ en ‘Two Fingers’, allemaal lekkere up tempo meezingers. De rest van het album is zacht uitgedrukt ‘anders’.

Country is wat de klok slaat, rustige muziek, met één akoestische gitaar en Jake. Jake zingt liedjes over het leven, een leven vol ellende en hoe hiermee te dealen. Het zijn prachtige liedjes, echter als je vol enthousiasme naar de winkel bent gerend kom je toch een beetje bekocht thuis. En het verhaal gaat verder. Op Lowlands 2013 wilde ik dolgraag Jake zien, en het lukte me in het voorvak van de Alfa tent te komen. Al schuifelend een mooi plekje opgezocht en daar kwam Jake Bugg het podium op! De deceptie van het album ging helaas live verder. De country nummers werden prachtig opgevoerd. De liedjes waar ik voor kwam ook, maar wel in een country versie. Dat mijn mening niet op zichzelf stond bleek wel uit het publiek dat met massa`s vertrok. Het leegste voorvak ooit, wat een treurigheid. Dat paste dan weer wel goed bij de sfeer van de liedjes.

Wat mij tijdens dit optreden definitief duidelijk is geworden: Jake Bugg is door de commercie om zeep geholpen! Geld verdienen boven de muziek. Albums slijten met een paar hits en op het album krijgt Jake de ruimte om zijn eigen ding te doen. Typisch voorbeeld van een poldermodelletje. In 2013 kwam Jake z`n tweede album uit ‘Shangri La’ genaamd. De eerste Single ‘What doesn`t kill you’ is misschien nog wel energieker dan de singles van het eerste album, en daarmee steengoed. Maar deze keer ren ik echter toch wat minder hard naar de winkel.